İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde (İYUK)

İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde

Duruşma

1. Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal ve yirmi beş bin Türk Lirasını aşan tam yargı davaları ile tarh edilen vergi, resim ve harçlarla benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları toplamı yirmi beş bin Türk Lirasını aşan vergi davalarında, taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılır.
2. Temyiz ve istinaflarda duruşma yapılması tarafların istemine ve Danıştay veya ilgili bölge idare mahkemesi kararına bağlıdır.
3. Duruşma talebi, dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılabilir.
4. 1 ve 2. fıkralarda yer alan kayıtlara bağlı olmaksızın Danıştay, mahkeme ve hakim kendiliğinden duruşma yapılmasına karar verebilir.
5. Duruşma davetiyeleri duruşma gününden en az otuz gün önce taraflara gönderilir.

İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde Açıklaması

İdari yargıda esas olan yazılılık olmakla birlikte, İYUK’ta öngörülen çerçevesinde duruşma da yapılmaktadır. İYUK’un 17. maddesinin 1.fıkraya göre, Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal ve… sini aşan tam yargı davaları ile tarh edilen vergi, resim ve harçlarla benzeri m yükümler ve bunların zam ve cezaları toplamı… Türk Lirasını aşan vergi davalarında, taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılması zorunludur.

Duruşma talebi hem davacı hem de davalı tarafından yapılabilir. Taraf dan birinin isteği halinde idari yargı merci duruşma yapmak zorundadır. Anca iptal davasından farklı olarak tam yargı davalarında ve vergi uyuşmazlıkları açılan davalarda duruşma için parasal sınır şartı da bulunmaktadır. Bu para sınır, İYUK’un ek 1. maddesinin işaret ettiği şekilde her takvim yılı başında geçerli olmak üzere, VUK’un mükerrer 298. maddesi uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır.

Duruşma talebinin dilekçelerde ne şekilde gösterileceğine yönelik bir kural bulunmamaktadır. Uygulamada duruşma talebi dilekçelerin hitap kısmının altında veya üstünde sağ üst köşede yazılmaktadır. Ayrıca bu talebe dilekçenin netice: talep kısmında da yer verilmesi gerekmektedir.

İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde Duruşma Emsal Kararlar

Danıştay 12.Dairesi E: 2008/ 6930, K: 2011/1709

• İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde
• Duruşma

Dosyanın incelenmesinden; davalı idarenin birinci savunmasının davacı tarafından 8.12.2006 tarihinde tebellüğ edildiği, davacının bu savunmaya karşı verdiği ve aynı tarihte (8.12.2006) mahkeme kayıtlarına giren ikinci dilekçesinin davalı idareye tebliğ edilmediği, bu dilekçe yerine davacının, davalı idarenin birinci savunmasını tebellüğ tarihinden önce, 01.12.2006 tarihinde mahkeme kayıtlarına giren ve davacı vekilinin dava ile ilgili ek beyanlarından ve vekaletname ibrazından ibaret olan dilekçesinin davalı idareye tebliğ edildiği, davalı idarenin bu dilekçeye verdiği ikinci savunmanın da davacıya tebliğ edilmesi suretiyle dosyanın tekemmül ettirildiği anlaşılmış olup, bu haliyle davacının ikinci dilekçesi davalı idareye tebliğ edilmeden bir başka deyişle dava dosyası usulüne uygun tekemmül ettirilmeden verilen kararda isabet görülmemiştir.

Öte yandan, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17.maddesinin 1.fıkrasında; Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal ve belirli bir miktarı aşan tam yargı davalarında taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılacağı 3.fıkrasında da duruşma talebinin dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılabileceği hüküm altına alınmıştır.

Hukuki durumun bu yönde olmasına ve anılan Kanun’un 17/3. maddesine uygun şekilde davacının 1. savunmaya cevap dilekçesinde duruşma yapılmasını istemesine karşılık, Mahkemece duruşma yapılmaksızın esas hakkında karar verildiği dosyanın incelenmesinden anlaşılmış olup, bu yönüyle de verilen kararda usul hükümlerine uyarlık görülmemiştir.

Danıştay 4.Dairesi E: 2013/ 9157, K: 2014 / 1768

• İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde
• Duruşma

Dosyanın incelenmesinden, savunmaya cevap dilekçesinde duruşma talep edildiği halde vergi mahkemesince duruşma yapılmadan davanın esasının incelenerek sonuçlandırıldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle 2577 sayılı Kanun’un 17nci maddesinde öngörüldüğü şekilde davacı şirketin Yasada belirtilen koşullara uygun olan duruşma isteği dikkate alınarak duruşma yapıldıktan sonra bir karar verilmesi gerekirken, bu hükme uyulmaksızın verilen mahkeme hukuka uyarlık görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin kabulüne ve Ankara 5. Vergi Mahkemesinin 16.09.2013 günlü ve E:2013/72, K:2013/1457 sayılı kararının bozulmasına, 18.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Danıştay 7.Dairesi Esas: 2002/ 4304, Karar: 2005 / 476

• İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde
• Duruşma

2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 17’inci maddesinin 1’inci fıkrasında, Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal davalarında, taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılacağı, 3’üncü fıkrasında ise, duruşma isteğinin dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılabileceği hükümleri yer almıştır.

Olayda, davacının dava dilekçesinde duruşma yapılmasını istediği, ancak, Mahkemece duruşma yapılmadan karar verildiği anlaşılmıştır. Her ne kadar, iptalle sonuçlanan ve davalı idarece temyiz edilen davada, duruşma talep eden taraf davacı ise de, duruşma yapılmadan karar verilmiş olması, davalı idarenin de savunma hakkını, dolayısıyla mahkeme kararının oluşmasını etkileyen bir husus olduğundan temyize konu kararda bu nedenle usul hükümlerine uyarlık görülmemiştir.

Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulüne, mahkeme kararının bozulmasına; bozma kararı üzerine Mahkemece yeniden verilecek kararla birlikte yargılama giderleri de hüküm altına alınacağından, bu hususta ayrıca hüküm tesisine gerek bulunmadığına, 22.3.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.

Danıştay 4.Dairesi E: 2013/ 9157, K: 2014 / 1768

• İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde
• Duruşma

2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 17. maddesinin 1. fıkrasında; Danıştay ile İdare ve Vergi Mahkemelerinde açılan iptal ve yirmi beş bin Türk Lirasını aşan tam yargı davaları ile tarh edilen vergi, resim ve harçlarla benzeri mali yükümler ve bunların zam ve cezaları toplamı yirmi beş bin Türk Lirasını aşan vergi davalarında, taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılacağı, 3 numaralı fıkrasında da, duruşma talebinin dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılabileceği hükmü yer almıştır.

Dosyanın incelenmesinden, savunmaya cevap dilekçesinde duruşma talep edildiği halde vergi mahkemesince duruşma yapılmadan davanın esasının incelenerek sonuçlandırıldığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle 2577 sayılı Kanun’un 17. maddesinde öngörüldüğü şekilde davacı şirketin Yasada belirtilen koşullara uygun olan duruşma isteği dikkate alınarak duruşma yapıldıktan sonra bir karar verilmesi gerekirken, bu hükme uyulmaksızın verilen mahkeme hukuka uyarlık görülmemiştir.

Bu nedenle, temyiz isteminin kabulüne ve Ankara 5. Vergi Mahkemesinin 16.09.2013 günlü ve E:2013/72, K:2013/1457 sayılı kararının bozulmasına, 18.03.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Danıştay 7.Dairesi E: 2002/ 4304, K: 2005 / 476

• İdari Yargılama Usulü Kanunu 17. Madde
• Duruşma

2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 17’inci maddesinin 1’inci fıkrasında, Danıştay ile idare ve vergi mahkemelerinde açılan iptal davalarında, taraflardan birinin isteği üzerine duruşma yapılacağı, 3’üncü fıkrasında ise, duruşma isteğinin dava dilekçesi ile cevap ve savunmalarda yapılabileceği hükümleri yer almıştır.

Olayda, davacının dava dilekçesinde duruşma yapılmasını istediği, ancak, Mahkemece duruşma yapılmadan karar verildiği anlaşılmıştır. Her ne kadar, iptalle sonuçlanan ve davalı idarece temyiz edilen davada, duruşma talep eden taraf davacı ise de, duruşma yapılmadan karar verilmiş olması, davalı idarenin de savunma hakkını, dolayısıyla mahkeme kararının oluşmasını etkileyen bir husus olduğundan temyize konu kararda bu nedenle usul hükümlerine uyarlık görülmemiştir.

Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulüne, mahkeme kararının bozulmasına; bozma kararı üzerine Mahkemece yeniden verilecek kararla birlikte yargılama giderleri de hüküm altına alınacağından, bu hususta ayrıca hüküm tesisine gerek bulunmadığına, 22.3.2005 gününde oybirliği ile karar verildi.